Muzyka, filmy, ciastka i inne pasje: "Bez mojej zgody" czyli środowe, ambitne kino

W środę, kiedy stwierdziłam, że już nie wykrzeszę z siebie nawet odrobiny energii do przygotowania się na zajęcia z mojej "ukochanej" psychologii, postanowiłam ten czas spożytkować w inny sposób. Zamiast bezmyślnie skakać między jedną plotkarską stroną a drugą, postanowiłam zatopić się w łóżku pod kocem, z kotem na kolanach i ciepłym kubkiem herbaty w dłoni i obejrzeć jeden z lepszych filmów "obyczajowych" (bo tak mogę go sklasyfikować).

"Bez mojej zgody"

Historia dziewczynki z chorobą nowotworową, odmianą, która występuje niezwykle rzadko, a równocześnie jest bardzo złośliwa, opowiedziana z punktu widzenia każdego członka rodziny, do której wtargnęła. Opowieść o niesamowitym oddaniu, miłości, pożądaniu, sprawiedliwości i nienawiści. Można by rzec: MIESZANKA WYBUCHOWA! I to byłoby dobre określenie. Dobrym pytaniem do tego filmu jest - Jak silna jest miłość do siostry i jak dalekie jest poświęcenie?

"Bez mojej zgody" to opowieść o małżeństwie, które spełnia się zawodowo i prywatnie. Sara i Brian w obliczu poważnej choroby córki decydują się na każdy krok, aby tylko ją uratować. Zgodność komórek, która pozwoliłaby uratować Kate nie jest im dana. Dlatego też decydują się na radykalny krok - sztucznego "wyhodowania" (okropne słowo!) idealnego dziecka, które uratowałoby życie Kate. Sęk w tym, że to ULECZALNE dziecko - Anna - dorasta, ma swoje uczucia i swój rozum, który potrafi uzmysłowić jej, że działania rodziców nie są etyczne i czas je przerwać. Jednak czy miłość do siostry pozwoli Annie na przeciwstawienie się zdeterminowanej matce i bezsilnemu ojcu?

Fenomenalna gra aktorska: Cameron Diaz, Alec'a Baldwin'a i Abigail Breslin, cudowna muzyka i niezwykle wzruszająca historia, która pokazuje codzienne życie wielu rodzin na całym świecie. My tylko możemy na nią patrzeć i modlić się, aby jej jednak nie przeżyć...